Μίας που δραστηριοποιείται το Βιβλιοπωλείο της Γης με παιδικά παιχνίδια μέσω της δράσης Toy life, ας μιλήσουμε για την Θεωρία των Παιχνιδιών (Game Theory). Συνοπτικά, η θεωρία αυτή εξετάζει τις βέλτιστες συνθήκες συνεργασίας μεταξύ δύο ή περισσότερων ανθρώπων. Εγινε γνωστή στο ευρύτερο κοινό με την ταινία A Beautiful Mind, που παρουσιάζει τη ζωή του μαθηματικού (και θεωρητικού παιχνιδιών) John Nash. Το Δίλημμα του Φυλακισμένου συμπεραίνει ότι ενώ είναι στο όφελος δύο ατόμων να συνεργαστούν, προτιμούν να δράσουν εγωιστικά με αμοιβαία χασούρα.
Γιατί τα γράφω αυτά; Το καθημερινό πρόβλημα μας σήμερα δεν είναι τα χρήματα (αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν) αλλά η συμπεριφορά του παρτάκια. Οδηγάμε σαν είμαστε μόνοι στο δρόμο. Παρκάρουμε στη μέση της πόλης λες και δέσαμε το μουλάρι στο λιβάδι. Πετάμε σκουπίδια οπουδήποτε εκτώς του σπιτιού μας. Η έννοια του δημόσιου χώρου δεν υφίσταται, γιατί ο μόνος χώρος τον οποίο φροντίζουμε είναι το σπίτι ή το εσωτερικό του αυτοκινητου (πετάμε τις γόπες έξω από το παράθυρο για να διατηρούμε το τασάκι καθαρό!!!).
Εφόσον ο δημόσιος χώρος ανήκει σε όλους, δεν θα έπρεπε όλοι να τον φροντίζουμε;
Καταλήγω με ένα παράδειγμα οδικό: εάν όλοι (ή έστω μια κριτική μάζα οδηγών) διπλοπαρκάρουν, την πληρώνουμε όλοι, συμπεριλαμβανομένων και των διπλοπαρκαριζόμενων, οι οποίοι μόλις ξανακινηθούν θα βρίσουν τον εγωιστή που τους έχει κάνει τις 2 λωρίδες μία λίγο παρακάτω. Εάν δεν διπλοπαρκάρει κανείς, κερδίζουμε όλοι. Το θέμα είναι αν έχουμε την αυτοπειθαρχία και την συνείδηση να δρούμε καθημερινά συλλογικά ώστε να κερδίζουμε όλοι, ή να δρούμε ατομικά και να χάνουμε όλοι μαζί.
No comments:
Post a Comment